Vertrouwen komt te voet en gaat te paard
De management-oppepper van afgelopen week “Vandaag is anders want Vandaag is vertrouwen geen zelfstandig naamwoord maar een werkwoord” vond ik lastig.
Lastig omdat ik eerst ging nadenken wat Vertrouwen is. Mijn eerste gedachte was: je hebt het of je hebt het niet. Maar kort daarop dacht ik: je vertrouwen kan toenemen en ik bedacht dat vertrouwen afhankelijk van de situatie is.
Vertrouwen kent m.i. een aantal vormen. Het hebben van vertrouwen, maar ook geven en krijgen. En waar begint het? Of is dit afhankelijk van de situatie? Vermoedelijk moet je als kind veel vertrouwen krijgen om het vervolgens te hebben en te geven.
Vertrouwen neemt toe door het te krijgen, bv door complimenten te ontvangen maar ook door veel te oefenen of positieve ervaring op te doen. Ik had bijvoorbeeld vroeger veel meer last van “knikkende knietjes” als ik een spreekbeurt op school houden of een presentatie moest geven. Door dit veel te doen zijn de knietjes veel stabieler geworden.
Dingen die nieuw voor je zijn of je niet vaak doet, doen een beroep op je Vertrouwen. Afgelopen week gaf ik een presentatie over het belang van tussenresultaten in een project. Als oefening liet ik de deelnemers hun ogen dicht te doen en tijdens het rondlopen door de zaal, vertelde ik dat ik iemand zou aanwijzen die een lied moest zingen. Spannend voor de deelnemers.
Niemand wil voor schut staan, niemand wil afgaan. Niemand wil buiten de groep gezet worden. En daar gaat m.i. vertrouwen echt om.
De manier om vertrouwen toe te laten nemen is zorgen voor een geschikte omgeving. Bijvoorbeeld waar veiligheid is, waar je fouten mag maken en waar je wordt gesteund. Een groep kan alleen succesvol zijn als er onderling vertrouwen is.
En besef dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat.
